Egzorcysta ks. Stephen J. Rossetti o swojej posłudze w książce: „Dziennik amerykańskiego egzorcysty”

Do posługi wezwała go Matka Boża.
Od wielu lat staje na pierwszej linii frontu walki ze złem.
Doświadczył spotkania twarzą w twarz z największym demonem.
Historia ks. Stephena Rossettiego

Modlitwa za czytelników

Niech Najświętsza Maryja Panna otoczy płaszczem swej opieki wszystkich, którzy będą czytać tę książkę lub jej fragmenty, wraz z ich najbliższymi oraz ich własnością. Niech św. Michał Archanioł oraz święci aniołowie wzniosą wokół was wszystkich obronny szaniec. Niech Najdroższa Krew Chrystusa obmyje was z wszelkiego zła. Niech światło naszego Pana jaśnieje w was tak mocno, że rozproszy wszelkie ciemności. Szczególnie proszę o to, by miłość, radość i pokój Chrystusa wypełniały wasze serca w życiu tym i przyszłym. Amen

Ta książka to dziennik amerykańskiego egzorcysty, który pozwala nam poznać od środka posługę egzorcysty i jego zespołu. Autor opowiada o tym, jak to jest codziennie stawiać czoła demonom, które oczerniają, grożą, a czasem duchowo ranią. W książce przedstawia historie konkretnych egzorcyzmów i odpowiada na wiele nurtujących nas dziś pytań, odwołując się do przesłanek teologicznych.

• Czym jest opętanie demoniczne i jak je rozpoznać?
• Dlaczego ktoś może zostać opętany?
• Jakie są powszechne taktyki Szatana i jego typowe kłamstwa?

Przypomina również, że w obliczu nieskończonej mocy Boga Szatan jest zaledwie „kłaczkiem kurzu”. Jego działania są ograniczone, a czas bardzo krótki.

KS. STEPHEN J. ROSETTI
Amerykański ksiądz katolicki. Od wielu lat pełni posługę jako egzorcysta. Licencjonowany psycholog. Ekspert w kwestiach zdrowia psychicznego i duchowego. Wykłada na School of Theology and Religious Studies w Stanach Zjednoczonych. Prowadzi Instagrama @msgr.rossetti gdzie opowiada o zagrożeniach duchowych

Pisze on tak:
Dla osób niezwiązanych z naszą posługą historie egzorcystów często wydają się przesadzone i nieco fantastyczne. Bez wątpienia wiele moich wspomnień w tym dzienniku może wywierać takie wrażenie na tych, którzy nie są zaznajomieni z tym często dziwacznym światem. Dobrze śpimy w nocy, ponieważ Jezus jest Panem. Wchodzimy na każdą sesję z ufnością. W naszych umysłach nie ma wątpliwości co do tego, jak to wszystko się skończy, ponieważ Jezus jest Panem. To piękna posługa. 

fragment książki:

Modlitwa za czytelników

Niech Najświętsza Maryja Panna otoczy płaszczem swej opieki wszystkich, którzy będą czytać tę książkę lub jej fragmenty, wraz z ich najbliższymi oraz ich własnością. Niech św. Michał Archanioł oraz święci aniołowie wzniosą wokół was wszystkich obronny szaniec. Niech Najdroższa Krew Chrystusa obmyje was z wszelkiego zła. Niech światło naszego Pana jaśnieje w was tak mocno, że rozproszy wszelkie ciemności. Szczególnie proszę o to, by miłość, radość i pokój Chrystusa wypełniały wasze serca w życiu tym i przyszłym. Amen.

rozdział:
Twarzą w twarz z Lucyferem

Zespół i ja spędzamy dużo czasu na radzeniu sobie z demonami niższej rangi. W przypadku większości opętanych mamy do czynienia z takimi pomniejszymi demonami. Dzięki Bogu. Jeśli podczas egzorcyzmu poznajemy ich imiona, okazuje się, że nie są powszechnie znane.

Od czasu do czasu natykamy się na demona wyższej rangi, a potem robi się coraz trudniej. Są to bardziej znani książęta piekieł, tacy jak Belzebub, Baal, Lewiatan, Grezyl i Asmodeusz. Są chwile, kiedy pojawia się sam Lucyfer. Takowe należą do rzadkości. Niektóre demony zamieszkujące w opętanych twierdzą, że są Szatanem lub Lucyferem, ale zazwyczaj są demonami niższej rangi, być może pod ich bezpośrednim dowództwem. Kiedy pojawia się Lucyfer, otacza się zazwyczaj książętami piekła i wieloma, wieloma innymi demonami. Jest to ohydne. Podczas niedawnej sesji przepytywałem demony i rozkazałem im, aby powiedziały, kto jest ich przywódcą. Demoniczny rzecznik odpowiedział aroganckim szyderstwem: „Jest nim sam król piekieł”. Dodał: „Nie dasz rady, to nie twoja liga”. Później potwierdziły, że był to sam Lucyfer. Uch!

Egzorcyzmowaliśmy tę osobę przez półtora roku i po tym, jak wszystkie niższe rangą demony zostały wypędzone w imię Jezusa, łącznie z książętami piekła, do głosu w końcu doszedł sam Lucyfer. Jego osobowość była wyjątkowa i niepowtarzalna. Wyszedł z sykiem, który brzmiał jak syk węża. Nie był jak pomniejsze demony często powierzchownie chełpliwe, niedojrzałe i płytkie – pomimo wrodzonej inteligencji zachowywały się dość głupio.

Lucyfer, którego imię jest często tłumaczone jako „Nosiciel Światła” lub „Gwiazda Poranna” (zob. Iz 14, 12), był błyskotliwy, przebiegły, wyważony i zabójczy. Pomniejsze demony kulą się w obecności kapłana, ale nie Lucyfer. Później skonsultowałem się ze starszym egzorcystą, który powiedział: „Próbują cię zastraszyć, aby sprawdzić, czy jest w tobie jakakolwiek niepewność, co potem wykorzystają”. Dodał: „Nie daj się nabrać”.

To była ciężka duchowa walka, ale zespół i ja musieliśmy zaufać. Lucyfer miał bardzo silną armię. Zgromadził wszystkie swoje zasoby, w tym książąt piekła i setki demonów. Ale po naszej stronie stała niebiańska moc: Najświętsza Maryja Panna, święci i aniołowie oraz, oczywiście, sam Jezus. Nie mogliśmy przegrać. 

Wzywałem Najświętszą Maryję Pannę i modliłem się oficjalnym kościelnym obrzędem egzorcyzmów, a nasz świecki zespół odmawiał litanie. „Król piekła” krzyczał i wił się jak cała reszta. Jak mówi sam starożytny rytuał egzorcyzmu: Cede igitur, cede non mihi, sed ministro Christi, co znaczy: „Poddaj się więc, poddaj się nie mnie, ale słudze Chrystusa”. W końcu, podobnie jak w przypadku wszystkich innych, moc Chrystusa wypędziła także Lucyfera.

Refleksja teologiczna
Upadł najwyższy anioł

Poniższy fragment Księgi Izajasza jest często odnoszony do Lucyfera: „Jakże spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody?” (Iz 14, 12). Wulgata tłumaczy „Jaśniejącego” jako „Lucyfera”, którego wielu Ojców Kościoła identyfikowało z Szatanem. 
Grzechem Lucyfera – według św. Tomasza z Akwinu – było dążenie do bycia jak Bóg z własnej natury, a nie z Bożej łaski. Tak więc Lucyfer zgrzeszył przez pychę. Inni  utożsamiają grzech Lucyfera z grzechem zazdrości.

Istnieją również sprzeczne opinie co do tego, czy przed upadkiem Lucyfer był najwyższym aniołem. Święty Tomasz zgadza się z papieżem św. Grzegorzem Wielkim, że rzeczywiście tak było. Dodałbym jedynie, że różnica między niższymi a wyższymi aniołami nie tkwi jedynie w tytule, ale polega na wykładniczym wzroście mocy i inteligencji. Jako najwyższy
anioł Lucyfer musiał być niezwykle błyskotliwy! Niestety, ta błyskotliwość go zaślepiła.

Lucyfer żywi względem człowieka wielką pogardę. Z natury jest od nas, mizernych ludzi, o wiele większy. Jednak tym, kim Jezus, Bóg-Człowiek, jest z natury, my ludzie możemy stać się dzięki łasce. To, czym możemy się stać dzięki łasce, znacznie przewyższa nawet aniołów. Uczestnicząc za sprawą łaski w boskiej naturze Jezusa, zostajemy wywyższeni, aby uczestniczyć w samej istocie Boga (zob. Hbr 1, 5).

To zdumiewające. Na początku aniołowie wiedzieli o planie wcielenia Syna Bożego. Miał się stać człowiekiem – nie aniołem. Uważa się, że Szatan odrzucił ten boski akt pokory i Bożej miłości do ludzi.

Szatan walczy ze wszystkimi ludźmi, aby dokuczyć Bogu Ojcu i Synowi. Podobnie my ludzie pokonujemy Szatana, pomimo jego wrodzonej wyższości, właśnie poprzez nasze trwanie w Jezusie. W Jezusie mamy udział w boskiej naturze i w Jego imię wypędzamy Szatana.