O grzechu nieczystości – NMP w Fatimie: najwięcej ludzi trafia do piekła przez grzechy nieczystości

Wizja piekła – pierwsza część tajemnicy fatimskiej

Tuż przed swoją śmiercią przebywając w szpitalu w Lizbonie Hiacynta długie godziny spędzała na modlitwie, z jej pokoiku widać było wnętrze kościoła i tabernakulum. Adorowała Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Kilka razy odwiedziła ją Matka Boża. Po tych odwiedzinach zwierzała się siostrze Godinho przekazując jej to, co usłyszała od Matki Bożej.

     Między innymi Maryja powiedziała jej, że „najwięcej ludzi trafia do piekła przez grzechy nieczystości”. Mówiła również: Gdyby ludzie wiedzieli, czym jest wieczność, na pewno uczyniliby wszystko, by odmienić swoje życie. Pojawią się na świecie mody, które będą obrażać naszego Pana. Ludzie, którzy służą Bogu, nie mogą być niewolnikami mody. W Kościele nie ma miejsca na mody. Bóg jest zawsze ten sam.” (za: kliknij)

Ks. Wojciech Rebeta:
Nieczystość, czyli kradzież „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie?” (1 Kor 6, 19).
Człowiek jest powołany przez Boga do życia z miłości i w miłości. Ta możliwa jest tylko między osobami. Jest relacją między Bogiem a człowiekiem oraz między ludźmi, szczególnie mocno widać to w sakramencie małżeństwa.

 Grzech nieczystości jest dlatego tak bardzo niebezpieczny, że godzi w istotę miłości. W Kościele pierwotnym wymieniano trzy najpoważniejsze grzechy, za które też nakładano bardzo surowe pokuty: wyparcie się wiary, zabójstwo i cudzołóstwo. Ten ostatni nie wyczerpuje katalogu grzechów nieczystych, ale zestawienie go ze wspomnianymi dwoma innymi ukazuje jego wyjątkowy ciężar gatunkowy.

   Punktem wyjściowym dla problematyki grzechów nieczystych stanowią przede wszystkim przykazania Dekalogu: „Nie cudzołóż!” oraz „Nie pożądaj żony bliźniego swego!” (por. Wj 20, 14. 17), a także słowa Jezusa: „Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa” (Mt 5, 28). Jezus, pomimo nieskończonego miłosierdzia, jakie okazuje każdemu grzesznikowi (np. kobiecie cudzołożnej – por. J 8, 1-11), widzi z całą ostrością i to w wymiarze życia wiecznego, śmiertelne skutki grzechu nieczystości. Jezus, właśnie dlatego, że kocha grzesznika i pragnie jego zbawienia, nienawidzi każdego grzechu, który przeszkadza w skorzystaniu z łaski odkupienia. Stąd Jego radykalizm i wskazywanie na miejsca zagrożenia: „Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, […], cudzołóstwa, […], wyuzdanie, […]. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym” (Mk 7, 21-23). To w myślach zaczyna się fantazjowanie erotyczne, wzmagane filmem, pornografią, wyobraźnią innych osób i dotykiem. Dochodzą do tego sprośne słowa, głupie, nieprzyzwoite dowcipy, dwuznaczne namowy. Przychodzą wreszcie gesty nieskromne i różne czyny lubieżne – z samym sobą, z drugim człowiekiem (bywa, że i w grupach), a nawet ze zwierzęciem.

O powadze sytuacji świadczy scena, którą mistycznie zobaczyła św. Faustyna: „Ujrzałam Pana Jezusa przywiązanego do słupa, z szat obnażonego, i zaraz nastąpiło biczowanie. Ujrzałam czterech mężczyzn, którzy na zmianę dyscyplinami siekli Pana. Serce mi ustało patrząc na te boleści. I dał mi Jezus poznać, za jakie grzechy poddał się biczowaniu, są to grzechy nieczyste” (Dzienniczek, nr 445).

   Każdy człowiek wystawiony jest na pokusy nieczystości, choć bywają one bardzo zróżnicowane co do jakości oraz intensywności. Zawsze jednak bywają niebezpieczne, dlatego najlepszą zasadą jest od razu je bezwarunkowo odrzucać. Autor natchniony mówi: „Czy ktoś pójdzie po węglach ognistych, tak by swoich stóp nie sparzyć?” (Prz 6, 28). Pokusy były, są i będą, ważne, by nie prowadzić z nimi żadnej gry ani żadnego dialogu. Chrześcijanin jest człowiekiem wewnętrznego zmagania, z którego Bóg wyprowadza wielkie dzieła. Św. Faustyna usłyszała od Jezusa: „Nie lękaj się ani walk duchowych, ani żadnych pokus; […] wiedz, że przez mężną walkę oddajesz mi wielką chwałę, a sobie skarbisz zasługi, pokusa daje sposobność do okazania mi wierności” (Dzienniczek, nr 1560).

     Do czystości wezwani są wszyscy, każdy według swego stanu. Dotyczy to także więzi między małżonkami, którzy nie mogą stosować antykoncepcji w jakiejkolwiek formie. Nieczystością jest także: zakłócanie dobrowolności aktu seksualnego, traktowanie małżonka w istocie jako przedmiotu do masturbacji, wreszcie brak otwartości na nowe życie (co wcale nie oznacza, że każdy akt seksualny ma być płodny w sensie fizycznym). Właściwe przeżywanie miłości małżeńskiej ma być doświadczaniem autentycznej pełni radości zaplanowanej przez Stwórcę. Będzie to możliwe przez poddanie się działaniu Ducha Świętego, który sprawia, że „dla czystych wszystko jest czyste” (Tt 1, 15).

      Grzechy nieczyste są wyborem własnej pożądliwości, której istotą jest zawłaszczenie tego, co się nie należy. To swoista kradzież w sferze przynależnej miłości. Pozostaje wówczas czysty seks sprowadzony do wymiaru nieuporządkowanych zachowań instynktownych, które całkowicie wypaczają sens miłości. Samogwałt, zdrada, cudzołóstwo, prostytucja, molestowanie seksualne, gwałt, grzechy sodomskie, czyli wszelkiego rodzaju perwersje i dewiacje są za każdym razem ciężkim wystąpieniem przeciwko czystości.

Święty Paweł powiedział: „Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść” (1 Kor 10, 23). Chrześcijanie są wezwani, by nieustannie pielęgnować swoje serca, niczym ogród. Potrzeba tu zatem modlitwy, skutecznej „pracy porządkowej” (spowiedź) i posłuszeństwa Boskiemu Gospodarzowi (wierność dobrym postanowieniom).
Źródło: Kuria Lublin

Ks. Adam Skwarczyński naucza:
Ataki szatana, najczęstsze w trudnych chwilach życia, nazywamy pokusami. Bo chyba jest dla nas oczywiste, że gdy wypadnie nam coś z ręki i potłucze się, zniszczy, natychmiast atakuje nas duch gniewu, wściekłości, wewnętrznego buntu, strachu (np. gdy była to cudza rzecz, a do tego cenna), niepokoju związanego z trudnościami przy naprawieniu szkody. Gdy nas kusi poprzez te ataki, od nas zależy, czy mu się poddamy, czy też skorzystamy z pomocy Anioła Pokoju, Anioła Cierpliwości czy też… Anioła Czystości, by zwrócić się do Boga i od Niego zaczerpnąć mocy do walki. Ten ostatni Anioł miałby w dzisiejszych czasach mnóstwo roboty, gdyby ludzie go przywoływali wśród pokus, lecz ręce ma związane, bo tak mało o nim pamiętają! Ludzie na ogół lepiej się czują w towarzystwie ducha żądzy, gdyż zaspokojenie różnych pożądań, z nieczystymi na czele, jest przyjemniejsze, niż ich opanowanie, przezwyciężenie, oddalenie. Nasza natura, złowiona w Raju na wędkę przyjemności, jaką przyniosła odkryta wspólnie przez pierwszą parę nagość, stała się skłonna do szukania towarzystwa rajskiego zwodziciela…
       Jaką więc bronią, błyskawicznie użytą, możemy łatwo pokonać ducha nieczystej żądzy? Jaką modlitwą, jakim obrazem lub aktem strzelistym, szczególnie w niego uderzającym? Jakich używać sposobów, by przeciwnik nie zdążył rozbudzić w nas żądzy i skoncentrować nas na niej, na ciele, wejść między nas a Boga?
       Sposobów może być wiele, każdy może znaleźć własny. Podaję przykłady:
– Matko Najczystsza, okryj mnie welonem czystości z Golgoty (można wyobrazić sobie to okrycie, podobne do tego, którym owinął się na Golgocie Pan Jezus, otrzymawszy welon od swojej Matki).
– Duchu nieczysty, bądź pokonany i odrzucony mocą Najświętszej Krwi Jezusa, wylanej podczas Biczowania (mogę wyobrazić sobie biczowanie Jezusa, chociaż jedno uderzenie ostrego bicza z rzemieni).
– Niech mocą Tajemnicy Biczowania Pana Jezusa (gdy mam czas i możliwości ją rozważać, choćbym nie miał różańca w ręku) będzie pokonany kuszący mnie duch nieczysty.
       Poruszyłem sposoby walki z duchem złym, który atakuje nas nagle, jak pies, który wykorzystuje niedomkniętą furtkę, by gryźć. Gdy już uda mu się nas pokonać, próbuje założyć nam na oczy swoje diabelskie okulary – albo „przybliżające”, albo „oddalające”. To już jest inna zupełnie kwestia, wiąże się jednak ściśle z naszym tematem. Otóż te pierwsze „okulary” mają zniekształcić nam obraz Boga w ten sposób, że nasz Pan i Ojciec zostaje nam przez wroga ukazany jako fałszywie bliski, pobłażliwy, to znaczy przymykający oko na nasze „grzeszki”, zawsze miłosierny i wybaczający. – Nie przejmuj się swoimi grzechami – wmawia nam ukryty wróg – gdyż ksiądz cię zawsze rozgrzeszy, więc problem nie istnieje. Jak wiemy, takie spojrzenie na Boga (zbytnia, nawet bezczelna ufność) jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, a u człowieka, który go popełnia, sumienie śpi, zamiast na grzech ostro reagować.Całość: kliknij
Ponadto: Z cyklu “Pomoc Duchowa” – ks. Adam Skwarczyński o masturbacji i innych grzechach nieczystości
Pobierz całość:  walka z autoerotyzmem

Odmawiajmy Różaniec Święty: