Orędzie Matki Bożej z Medjugorie z 25 maja 2024 wraz z komentarzem o. Livio Fanzagi

Orędzie z 25 maja 2024 r.

„Drogie dzieci! W tym czasie łaski wzywam was do modlitwy sercem. Kochane dzieci, twórzcie grupy modlitewne, gdzie będziecie zachęcać się do dobra i wzrastać w radości. Kochane dzieci, jesteście jeszcze daleko. Dlatego nawracajcie się ciągle na nowo i wybierajcie drogę świętości i nadziei, aby Bóg dał wam pokój w obfitości. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”.

Twórzcie grupy modlitewne

Sytuacja, w jakiej znaleźliśmy się jest opisana także w tym, do czego Maryja nas wzywa. Praktycznie wszystko trzeba zrobić od nowa. Wybrzmiało to bardzo wyraźnie w orędziu z 25 września 2023 r., kiedy Matka Boża wzywała do intensywnej modlitwy, przestrzegając przed modernizmem, który chce wniknąć do naszych myśli i ukraść radość modlitwy, prosiła o gorliwość, jak w czasie pierwszych dni, gdy modlitwa trwała dzień i noc, a Niebo nie milczało. Także w lutym bieżącego roku padły słowa bardzo surowe, których ciągle jeszcze nie rozumiemy: Kąkol zajął wiele serc i stały się bezowocne. Jak wiemy, jest to nawiązanie do ewangelicznej przypowieści, siewcą kąkolu jest szatan. Maryja wskazała skutki jego działania, które dotyczy wielu serc ludzkich: stały się bezowocne.

Matka Boża użyła słów, które są kluczem pozwalającym zrozumieć dzisiejsze orędzie: Kochane dzieci, jesteście jeszcze daleko. Minęły prawie 43 lata, odkąd Maryja zaczęła przychodzić, a jest zmuszona wciąż na nowo poruszać wszystkie tematy, o których mówiła na samym początku, do których powracała wielokrotnie przez wszystkie te lata. W praktyce mówi nam, że musimy zaczynać od zera. Właśnie dlatego Maryja jest zatroskana. Być może właśnie z tego powodu chciała nas poruszyć, gdy przy niesprzyjającej pogodzie, w zimne, deszczowe popołudnie, 1 stycznia prosiła, by pójść na Podbrdo.

Powiedziała potem, dziękując tym, którzy na to wezwanie odpowiedzieli: Nie będziecie tego żałować, ani wy, ani wasze dzieci, ani dzieci waszych dzieci. Musiał to być dla Maryi szczególnie piękny dzień, ponieważ od długiego czasu nie dziękowała ani nie wypowiadała żadnych pochwał. W pierwszych latach czyniła to o wiele częściej. A to oznacza, że duch tego świata zagarnia coraz więcej serc ludzkich. Już w lipcu 2019 roku Maryja zapowiedziała: przyjdą pokusy, a wy nie będzie silni i grzech zapanuje, ale jeśli należycie do mnie – zwyciężycie. Potem prosiła, byśmy modlili się w dzień i w nocy.

Chciałem ukazać kontekst dzisiejszego orędzia, które stanowi pewnego rodzaju diagnozę. Matka Boża wskazuje także odpowiednie lekarstwo i terapię: powraca do tych punktów, które proponowała w minionych latach, aby nas umocnić. Powinniśmy podjąć na nowo drogę nawrócenia i świętości. Nie powinniśmy się zniechęcać, lecz potraktować te słowa odpowiedzialnie, ze świadomością, że wypełnia się czas tajemnic. Za sprawą Papieża rok 2024 został ogłoszony rokiem modlitwy, a rok 2025 będzie Rokiem Jubileuszowym. To oczywiste, że Maryja wiele od nas oczekuje i chce nami potrząsnąć, aby obudzić nasze ospałe i znużone dusze, jakby pogrążone we śnie. Nie zniechęcajmy się, zróbmy rachunek sumienia, wykorzystajmy tę szansę i nawracajmy się ciągle od nowa. Nie oglądajmy się wstecz, módlmy się sercem, rozpalajmy w sercu płomień miłości, który pomoże nam wypełnić wszystko, o co prosi Matka Boża.

Przyjrzyjmy się z bliska słowom dzisiejszego orędzia: W tym czasie łaski wzywam was do modlitwy sercem. „Czas łaski” być może odnosi się do wielkich świąt. Zakończył się okres wielkanocny, przeżywamy święto Trójcy Przenajświętszej i Boże Ciało. „Czas łaski” to także czas, w którym Matka Boża jest z nami. „Czas łaski” to także czas wypełniania się tajemnic. Mirjana powiedziała kiedyś, że już w momencie, gdy wypełni się pierwsza tajemnica szatan odczuje, jak kruszy się jego panowanie nad światem.

Jest to zatem czas uwolnienia i czas sądu i miłosierdzia, któremu – jako ludzie wierzący – mamy stawić czoła w świetle nadziei, mając pewność, że Maryja zwycięży. Żyjemy w czasie łaski, a zatem nie powinniśmy odczuwać lęku, niepokoju ani rozpaczy. Skoro należymy do Niej, Ona będzie nas chronić i razem z Nią zwyciężymy. Módlmy się sercem – tak jak Matka Boża uczyła Widzących.

Vicka wyjaśniała kiedyś, że Gospa uczyła ich modlić się sercem na przykładzie modlitwy Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu. Kiedy mówimy Ojcze nasz, powinniśmy odczuć w sercu, że Bóg jest naszym Ojcem, mamy modlić się tak, aby odczuć w sercu echo każdego wypowiadanego słowa modlitwy. Kiedy powtarzamy te słowa, wzrasta w naszym sercu siła modlitwy i coraz mocniej odczuwamy te słowa: święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja, zbaw nas ode złego.

Naszym zadaniem jest nauczyć się wypowiadania tych słów bez pośpiechu, sercem i umysłem wsłuchiwać się w te słowa i rozważać je. W ten sam sposób rozważamy modlitwę Zdrowaś Maryjo. Podczas gdy odmawiając modlitwę Pańską rozważamy niezmierzoną dobroć Boga Ojca i przez Osobę Syna Bożego zawierzamy Bogu Ojcu, modlitwa Zdrowaś Maryjo jednoczy nas z Tą, którą Bóg dał nam za Matkę, która jest nauczycielką i mistrzynią modlitwy, świętości i życia duchowego. Już samo imię Maryi, pierwsze słowa pozdrowienia Anielskiego, to prawdziwa szkoła modlitwy.

Matka Boża powiedziała, że kiedy nauczymy się odmawiać sercem Ojcze nasz, Zdrowaś i Chwała Ojcu, będziemy w stanie modlić się sercem na różańcu, a przez modlitwę sercem doświadczymy obecności Boga w naszym sercu. Są to doświadczenia, które wymagają wytrwałości, musimy być cierpliwi, ale z czasem dusza staje się coraz bardziej wrażliwa, coraz bardziej otwiera się na Boga, upodabnia się do Serca Jezusa i Maryi.

To proces długotrwały, minie wiele czasu zanim nauczymy się modlitwy sercem – ale kiedy to się dokona, już tu na ziemi dane nam będzie zasmakować słodyczy Raju. Maryja uczy nas przede wszystkim modlitwy, która jest najważniejsza dla życia duchowego. Maryja ponownie stawia przed nami najistotniejsze sprawy, o których mówiła od samego początku, a o których zapomnieliśmy lub zgubiliśmy gdzieś po drodze. Każdy z nas jest jak tabula rasa… jakby jakiś wartki potok zabrał wszystko z naszej pamięci, daliśmy się porwać duchowi tego świata – teraz trzeba wszystko odbudować na nowo: przede wszystkim grupy modlitewne.

W całym świecie powstały tysiące grup modlitewnych w odpowiedzi na wezwanie Królowej Pokoju. Wystarczy kilka osób, które mieszkają blisko siebie, kilka rodzin z tej samej parafii, wystarczy spotkać się i wspólnie odmawiać Różaniec Święty. Nie są potrzebne żadne dywagacje i rozproszenia – wystarczy skupić się na modlitwie różańcowej. Chodzi o grupy gdzie będziecie zachęcać się do dobra i wzrastać w radości. Bardzo łatwo się zniechęcamy, odczuwamy zmęczenie, brak nam dobrej woli, stajemy się ociężali – dlatego potrzebujemy zachęty, czegoś, co będzie nas motywować.

Zło bywa pociągające, pokusa nęci fałszywą atrakcyjnością – dlatego to bardzo ważne, by nie zabrakło nam motywacji do modlitwy i do czynienia dobra. Miałem okazję trzykrotnie spotkać się z Benedyktem XVI. Za każdym razem mówił: zachęcam was do wielkiego dzieła ewangelizacji. To bardzo ważne, aby kapłani zachęcali wiernych, aby dorośli zachęcali młodzież. To ważne, byśmy mieli wsparcie grupy, gdzie możemy pobudzać się nawzajem do czynienia dobra, do dawania świadectwa, które stanie się impulsem także dla innych.

Skoro Matka Boża mówi: zakładajcie grupy modlitewne – to znaczy, że powinniśmy działać w tym kierunku. Żyjemy w czasach wielkiej presji ze strony złego. Podstęp, oszustwo, kłamstwo wywierają tak silną presję, że pojedyncze jednostki nie mogą się temu oprzeć. Potrzebujemy siebie nawzajem i grupy modlitewne mają być dla nas wsparciem, byśmy mogli pokonać momenty zniechęcenia, zwątpienia, przygnębienia i byśmy mogli wzrastać w radości.

Następnie Maryja nas upomina, krótko i zwięźle: jesteście jeszcze daleko. Po prawie 43. latach w szkole Maryi, ciągle jesteśmy jak pierwszaki ze szkoły podstawowej. Jednak nie możemy popadać w zniechęcenie gdy uświadamiamy sobie swoją słabość. O wiele większym zagrożeniem jest poczucie wyższości, przekonanie, że na drodze duchowej zaszliśmy bardzo daleko. To rodzaj zarozumiałości, która w praktyce sprawia, że człowiek stoi w miejscu. Mówiąc nam, że jeszcze jesteśmy daleko, Maryja uczy nas pokory, ale nie chce, byśmy ulegli zniechęceniu, dlatego mówi, że mamy nawracać się ciągle od nowa i wybierać drogę świętości i nadziei.

Nawrócenie to długa droga, która nigdy się nie kończy. Dlatego przyjmijmy to napomnienie Matki Bożej. Decydujący krok zaczyna się od konfesjonału, dlatego że spowiedź jest przypieczętowaniem nawrócenia. Następnie, w konkretnej rzeczywistości dnia codziennego, człowiek wyrzuca ze swego życia grzech śmiertelny, aby żyć w łasce uświęcającej. Człowiek pojednany z Bogiem stara się żyć takim życiem, do jakiego został powołany, żyje w zgodzie z samym sobą, w zgodzie z innymi – a przede wszystkim – w zgodzie z Bogiem. 

Nawracajcie się ciągle od nowa – a jeśli ktoś jeszcze nie zdecydował się na nawrócenie, niech nie zwleka zbyt długo. Kiedy zaczyna się wielka batalia, ten kto nie jest żołnierzem zaprawionym do boju, kto nie korzysta z broni, jaką jest Eucharystia i Różaniec Święty – ucieknie, będzie próbował się ukryć, albo zginie.

Matka Boża mówi: wybierajcie drogę świętości i nadziei. Pierwsze wezwanie do świętości pojawiło się w roku 1986. Byłem wtedy z pewnym kapłanem u Vicki. Gdy usłyszałem jakie były słowa orędzia, poprosiłem Matkę Bożą, by pomogła nam podążać drogą świętości. Vicka powiedziała, że Matka Boża uśmiechnęła się słysząc naszą prośbę, dlatego zapamiętałem ten szczegół. Droga świętości zaczyna się od nawrócenia, potem następuje oczyszczenie i zjednoczenie z Bogiem. Miłując Boga ponad wszystko, możemy pogodnie spoglądać w przyszłość, cokolwiek by się nie działo. Takie ufne spoglądanie w przyszłość nazywamy nadzieją. Nie lękajmy się tego, co ma nadejść w przyszłości, mamy pewność, że Maryja zwycięży, zjednoczeni z Bogiem, możemy stawić czoła wilkom i pomagać innym, aby mogli odnaleźć właściwą drogę.

 Ciągle od nowa nawracajcie się i wybierajcie drogę świętości i nadziei, aby Bóg dał wam pokój w obfitości. W dzisiejszym świecie sytuacja jest bardzo napięta, bo świat prowadzi wojnę z Bogiem, bo świat jest daleko od Boga, bo świat odrzucił wiarę i krzyż, bo świat wybrał śmierć, bo człowiek współczesny nie chce Boga i idzie drogą zatracenia. Matka Boża mówiła o tym wielokrotnie, używając właśnie takich słów. Taka jest sytuacja współczesnego świata i byłaby to sytuacja rozpaczliwa, gdyby nie obecność Matki Bożej. Jest z nami Matka Boża i jesteśmy otwarci na Jej działanie, powinniśmy zatem zastosować się do Jej zaleceń.

Matka Boża widzi, że nie jesteśmy gotowi, że jesteśmy słabi, że częściowo ulegamy duchowi tego świata. Dlatego zróbmy to, o co prosi nas Maryja, obudźmy w sobie gorliwość, módlmy się sercem, postępujmy drogą świętości, bądźmy świadkami wiary – bądźmy Jej wyciągniętymi rękoma – tak jak o to prosiła w poprzednich orędziach. Powinniśmy pamiętać o pewnej obietnicy, o pewnym proroctwie, które mówi, że Matka Boża użyje tych samych środków, którymi diabeł posłuży się, aby zniszczyć świat. Ona zmieni świat i sprawi, że nastąpi czas pokoju.

To wszystko są rzeczy, o których Maryja mówiła w swoich poprzednich orędziach: byśmy byli światłem, pokojem, miłością. Postarajmy się każdego dnia wypełniać taki program życia, by każdy dzień stawał się kolejnym etapem na drodze do świętości. Pracujmy wytrwale, dzień po dniu, a będziemy coraz silniejsi. Matka Boża potrzebuje takich apostołów, potrzebuje wojowników. Jako że ciągle jeszcze jesteśmy daleko, ciągle nie jesteśmy takimi, jakimi Maryja chce nas widzieć, zachęca nas do ciągłego nawracania się i podążania drogą świętości i nadziei.

o.Livio Fanzaga