Ks. Sławomir Kostrzewa: czy o. Adam Szustak atakując egzorcystów ostrzegających przed tatuażami ma rację?

Ksiądz Sławomir Kostrzewa odpowiada na jednym z katolickich profili fb:

(…) Pozwolę sobie zatem przypomnieć naukę Kościoła katolickiego w tym zakresie, zawartą w Katechizmie i proszę ją respektować: „Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne z czcią i szacunkiem (…) które należą się jedynie Bogu” (KKK 2116)

Katechizm Kościoła Katolickiego:
„Wszystkie praktyki magii lub czarów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych sił , by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim – nawet w celu  zapewnienia mu zdrowia – są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te należy potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im intencja zaszkodzenia drugiemu człowiekowi lub uciekanie się do interwencji demonów. Jest również naganne noszenie amuletów. Spirytyzm często pociąga za sobą praktyki wróżbiarskie lub magiczne. Dlatego
Kościół upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych praktyk medycznych nie usprawiedliwia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania łatwowierności drugiego człowieka” (KKK 2117).

Nauka Kościoła katolickiego uczy za Pismem Świętym: „Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła” (1Tes 5,22). W oficjalnym nauczaniu Kościoła nigdzie nie ma napisane, że możesz babrać się w bałwochwalstwie, fascynować książkami promującymi okultyzm i magię, bylebyś kochał Jezusa.

Ks. Sławomir Kostrzewa o filmie z o. A. Szustakiem

A w kwestii samego filmu. Nie chciałbym komentować filmów o. Szustaka, bo na ten temat już wiele zostało napisane. Piszę tę opinię w odpowiedzi na kilka próśb i z obowiązku obrony dobrego imienia kapłana współpracującego z Ruchem Czystych Serc. Uważam, że w naukach ojca Szustaka, po pewnym czasie podawania ludziom czekoladek, zaczyna powoli sączyć się trucizna. Jak już kiedyś wspomniałem, mimo wielu wartościowych aspektów jego nauk z przeszłości, jego najnowsze nauki, zamiast budować i przybliżać do Boga, budzą wiele niepotrzebnych emocji i podziałów wśród katolików, a niektóre wręcz są herezjami (odcinek „Czy wszyscy będą zbawieni?”). Zauważam, że o. Szustak dopuszcza się manipulacji (w powyższym filmie zjadliwa uwaga o tatuażach i homoseksualistach – „ciekawe zestawienie” – ks. Glas nigdy nie zestawiał ze sobą tych dwóch problemów, a stosowanie takich technik bardziej pasuje do TVNu niż do katolickiego charyzmatyka). Przypuszczam, że prawdopodobnie nigdy nie oglądał w całości żadnego z nauczań ks. Glasa, gdyż ks. Piotr zawsze szczegółowo objaśnia, czym są zagrożenia duchowe i jak należy je traktować. Uważam, że zwyczajnie brakuje mu pokory, bo wypowiada się na tematy, w których nie jest specjalistą, a tematy podejmowane przez egzorcystów z natury rzeczy wynikają w ich praktyki i doświadczenia – w tym zakresie o. Szustak nie ma żadnego doświadczenia. Bagatelizuje ostrzeżenia egzorcystów odnośnie tatuaży, właściwie ośmiesza. (Pamiętam świadectwo pewnego pracownika salonu tatuażu, który chwalił się, że barwniki stosowane w tatuażach są oddawane demonom podczas rytuałów satanistycznych, aby przez tatuaż złączyły się z ludzką krwią. Wtedy nie ma znaczenia czy wytatuujesz sobie pentagram czy kwiatuszka…). O. Szustak przekręca fakty kulturowe powołując się na biblię – mówi. że w Biblii „jest mowa o tatuażach religijnych, kultycznych, które były robione przez obce religie i które miały oznaczać przynależność do obcych religii – i tak, takie tatuaże są złe. Natomiast nie ma w tym fragmencie mowy o tatuażach jako takich”. Nie dopowiedział jednak ważnej rzeczy (nie sądzę, że o tym nie wie), że w tamtej kulturze tatuaże ZAWSZE tworzone były z powodów religijnych i dotyczyły kultów pogańskich, bez względu na to, co przedstawiały. Po prostu nie było „tatuaży jako takich”. To dziś tatuaże powstają dla wątpliwej ozdoby, ale w przeszłości miały takie znaczenie jak amulety. Podobnie dziś ma rzecz miejsce w niektórych kultach afrykańskich, gdzie tatuaże robione są z barwników, w skład których wchodzą prochy przodków, ale także – krew ofiar. Wynika to z wiary, że siła i moce przodków bądź przeciwników pomnażają własne siły człowieka. Ponadto, uważam, że jako osoba publiczna, która dla wielu ma być duchowym autorytetem, o. Szustak swoje prywatne poglądy powinien zachować dla siebie. Nie jest budujące spostrzeżenie: „Nie przepadam za egzorcystami”, po czym sugeruje że istnieje „problem z egzorcystami”, bo „ich doświadczenie pracy z ludźmi potrzebującymi ich pomocy przenoszą na wszystkich ludzi w Kościele”. Następnie używa porównania z kapłanem pracującym z alkoholikami, który alkoholikowi zabrania pić alkoholu. Nie trzeba wybitnej inteligencji czy wykształcenia teologicznego, aby zauważyć, że to bardzo niefortunne porównanie, po prostu nietrafione, bo dotyczy nieprzystawalnych rzeczywistości – problemu choroby fizycznej i duchowej. Mówiąc inaczej – nie każdy z nas sięgnie po alkohol i nie każdy z nas ma predyspozycje by stać się alkoholikiem; ponadto alkohol jest tylko rzeczą materialną. Ale KAŻDY człowiek jest w obrębie zainteresowania osobowej istoty zwanej szatanem i przez skażoną naturę, przez grzech, w mniejszym lub większym stopniu jesteśmy podatni na pokusy. Jeszcze inaczej mówiąc, uwaga ojca Szustaka byłaby trafiona, gdyby każdy z nas był jak Maryja, wolny od następstw grzechu pierworodnego. Praca egzorcystów to nie tylko praca z opętanymi, jak sugeruje o. Szustak. Ponad 95 proc to modlitwa nad ludźmi poranionymi, co pięknie omówił ks. Glas w wykładzie „Duchowe zerwanie z przeszłością”. Zaznaczam tu tylko pewne punkty, z którymi się nie zgadzam, ale jest ich dużo więcej. Ogólnie mam wrażenie, że ostatnie nauki o. Szustaka wielu doprowadzą do zguby lub co najmniej poważnych problemów duchowych.

I jeszcze jedno – żaden ze znanych mi rekolekcjonistów – ks. Glas, Pawlukiewicz, Olszewski itp. nie odważyli się publicznie, z nazwiska atakować posługę innego kapłana… Niestety tej elementarnej kultury, przyzwoitości i pokory zabrakło o. Szustakowi. A gdzie nie ma ducha pokory, tam jest duch pychy…

Wpis za wiedzą i zgodą autora, ks. Sławomira Kostrzewy